Overzicht van wat er ons te wachten stond .
Zondag 9 november stond genoteerd in onze agenda als zijnde een uitstap met Natuurpunt Waasland Noord en misschien beter bekend als Panneweel.
De dag voordien nog een paar nieuwe hoge laarzen aangeschaft die meer of min aansluitend waren bovenaan . Je weet maar nooit waar dat goed voor is .....
Eenmaal aangekomen stonden reeds een aantal wandelaars ons op te wachten .
Het weer was ideaal , geen regen en een vrijwel open hemel.
Na het invullen van de nodige formaliteiten en het innemen van enig " krachtvoer" konden we op stap. De maan en een vlucht " vogels" kondigden onze eerste stappen aan .Het is ongeveer half tien.
Aan de vloedlijn van het springtij,aandachtige luisteraars bij de de uitleg van Bram , onze natuurgids.
Waarom heeft die nu een stok meegebracht ?
Oeps , een putje , had ik niet gezien ...
Al snel kwamen de eerste hindernissen ons tegemoet.
Dit is nu het meanderen van een geultje . Waarom dit kronkelen gebeurt is mij nog niet geheel duidelijk.
Efkes de " bottekes" afspoelen .
We waren niet de enige bezoekers daar.
Diep in de put maar altijd een helpende hand
Ook ikzelf ontsnapte niet aan de zuigende modder..
En er zijn verschillende technieken om uit een put te kruipen .Hier een vrijwillige demonstratie van één van onze leden .
Die stok had eigenlijk wel handig geweest om te helpen ....
En leute dat we hadden ...
Prachtige vergezichten ...
en minder leuke achteraanzichten
Hieronder zie je duidelijk op het gewas hoe hoog het water kan komen bij springtij.
Rond de middag had Bram een picnicktafel gereserveerd aan de Ijskelder .
Dus werden de " bokes" opgegeten ...
... en de " bottekes " leeggegoten
Middagrust, met rechts ons meest aktief lid.
Wat verderop een turf . Bram vertelde ons dat dit één van de reden was van de rijkdom in het verleden . Het woord " moeren" zou er ook mee te maken hebben en vandaar de namen zoals Moerbeke en Moervaart.In een later stadium werd ook het zout geëxtraheerd ( salaniseren) en werd dit ook verhandeld. Het zout was toen héél duur . De naam Zelzate is hier ook een getuige van .
Nog wat verderop , bijna op het einde van de Ijskelder, een getuige van een mislukt experiment.
Men dacht dat door het aanleggen van deze stenen de stroming van het water zou beperkt worden en daardoor het inpolderen of verhogen van de schorren zou bespoedigen . Echter het water zoekt altijd een weg en zo ontstonden er diepere geulen die de bedoeling terug tegenwerkten.
De laatste struggelingen ...
En het oude baken aan het bezoekerscentrum kondigt ons einde aan van deze mooi wandeling.
Wat hebben we onderweg zoal opgestoken van Bram.
Wel , dat hetgene we in een restaurant krijgen geen lamsoor is maar zeeaster. Dat er vroeger een stroompje liep dat de Honte noemden ( Vandaar misschien Hontenisse ?). Dat er af en toe wel eens een koe moet uitgegraven worden .Dat Bram al eens een Sea King durft oproepen . Dat er maar één boom staat die naam waardig en dat dit op de plek is waar vroeger de schaapsherder al eens durfde "overtijden ".Dat de naam Ijskelder van vroeger komt waar er een massa ijs in de geul dreef.Dat het verdonken land eigenlijk hoger ligt dan de omringende polders. Dat door de natuurwerking het verzilten achteruitgaat en daardoor veel fauna en flora verandert.Dat dit in de toekomst door het onder water zetten van de Hedwigepolder zou kunnen opgevangen worden . Dat de kiekendief geen kiekens pakt maar kuikens.En dat de meeuwen zich gingen bevoorraden op de Hoge Maai , slim zoals ze waren . Dat er paaltjes staan waarin nagels de weg wijzen om veilig terug te geraken.Dat de slikken het modderige gedeelte is waarin water vloeit en de schorren het hogere drogere gedeelte is.
En dat we naar vier uur stappen maar een klein gedeelte gezien hebben , wat de uitgestrektheid van dit gebied nog eens benadrukt .
Aan alle deelnemers bedankt voor het plezier onderweg en aan Bram een dikke merci voor ons mee te nemen op deze aangename en leerrijke tocht .
Genie & Luc , november 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten